Ben jij vanochtend vroeg opgestaan om in je berenvelletje op jacht te gaan naar eten. Neeeee. Als je al wakker bent (het is nu 06.25) dan heb je de koelkast open getrokken en daar iets uit gepakt. Zoals ik straks na het schrijven van deze post een bord Brinta maak. Met soja melk. We hoeven niet meer op jacht. Toch heeft zeker de moderne man een missie nodig. Als ie niet voor het eten voor zijn familie op pad hoeft waar komt ie dan gemotiveerd zijn bed uit. Dag in dag uit. Tuurlijk moet iedereen zijn geld verdienen. Dat is een voorwaarde. Maar echt gelukkig word je pas als je een groter doel hebt. Groter dan jezelf. Iets waar je in gelooft.
Soms duurt het jaren voordat je daar achter bent. Sommige komen er NOOIT achter. Die wachten op hun pensioen en gaan dan dood. Sommige gaan de strijd aan en proberen het. Gaan het experiment aan. Gaan op hun bek. Proberen het en gaan weer op hun bek. Als je het leven als een experiment ziet en elke mislukking als een stapje dichter bij je doel, dan komt er een dag dat je voelt dat ‘het klopt’. Betekent niet dat je er bent. Maar je kunt nu gaan bouwen aan je missie en je eigen kunstwerk.
Toen ik vorig jaar september met de 25 jaar oude Giant mountainbike van mijn vader bergop op de Swartbergpas fietste, moest ik voor het eerst afstappen in mijn leven. Ik kon niet meer verder omdat het zo stijl was en er zoveel grove stenen op het pad lagen. Ik was met het laatste geld van mijn zakenrekening naar mijn vader in Zuid Afrika gegaan om heel goed na te denken hoe ik verder moest. Ik had een hele grote klant die de stekker eruit had getrokken. Dat was een jaarinkomen. Weg. Daar op die berg in Zuid Afrika vond ik mijn missie. Na jarenlang klimmen. Vallen en opstaan. Ik zou mezelf transformeren van Creatief naar Design Thinker. Ik was creatief. We zijn allemaal creatief maar ik BEN een Design Thinker. Alleen niemand wist dat nog. Ik begon met de afdaling. Ik stond in het dal. Maar eigenlijk was ik uit het dal gekropen en MIJN MISSIE gevonden. Wat er vanaf dat moment gebeurde is met geen pen te beschrijven. Ik wil het je graag een keer vertellen onder het genot van een goede bak koffie. Vanaf dat moment maakte ik de klik. Ik zag The Big Picture en alles viel op zijn plek. Ik hoefde me niet meer af te vragen WAAROM? IK wist waarom. Ik wilde de wereld een beetje beetje maken. Door het delen van het gedachtengoed van Design Thinking. Wat ik precies ging doen wist ik nog niet. Maar ik GELOOFDE dat het goed kwam. Ik had mijn Golden Circle scherp en schijnend. Ik begon met het schrijven op dit blog. Elke dag (behalve vrijdag de 13de). Geloof me. Je komt alleen zo vroeg je bed uit als je ergens in gelooft en dat wilt delen. Ik verdien er niets mee. Maar het is het meest waardevolle wat ik OOIT gedaan heb. Het was een lange reis. Maar ik GELOOF dat ik er ben.
IK BEN EEN DESIGN THINKER.
De afdaling naar de top is begonnen. Van gravel pad naar asfalt. Dat voelt veel beter. Geloof me.
Prachtig!
Dag Cor, Vanaf het eerste uur volg ik jouw blog. Soms geprikkeld tot het schrijven van een reactie, maar nooit echt gedaan. Nu dan toch omdat het een prachtig verhaal is. Zelf ben ik storyteller. Jouw worsteling en je verhaal over jouw ontdekking is helemaal storytelling. Prachtig verhaal. Ik wil best eens een goede bak koffie met je drinken! Groet, Iris