perfect plastic

Zoals jullie misschien weten heb ik een afwijking. Sommige hoor ik denken één??? Ok dan. Meerdere. Is dat erg? Nee helemaal niet. Juist niet. Ik denk dat afwijkingen juist interessant zijn. Het maakt ons anders, menselijk en vooral echt. Ik had het er laatst over met een echte vriend.  We zaten lekker te roddelen over een gemeenschappelijke vriend en kwamen er achter dat we allebei af en toe best moeite met die vriend hadden. Waarom eigenlijk vroegen we ons af. We hadden allebei hetzelfde gevoel maar ook allebei het antwoord niet.  Een moeilijk vraag. Waar we dus beiden niet direct een antwoord op hadden. Het was een gevoel. Een gevoel dat het niet helemaal klopte. Het tegenovergestelde van het verliefdheidsgevoel. Dat kun je ook niet uitleggen. Het klopt of het klopt niet. In het geval van die vriend wilde ik toch dieper graven. Ik wilde ook voor mezelf weten Waarom? Op een ochtend werd ik letterlijk wakker met het antwoord. Het ‘klopte’ niet omdat deze vriend altijd aardig was. Het klikte niet echt omdat ie te perfect was. Geen scheurtjes of krasjes. Geen Dark Side. Altijd Nice. En dat voelt onecht. Plastic.

Toen ik een aantal jaar geleden ging kijken voor een nieuwe (lease)auto was de keuze snel gemaakt. Da’s best bijzonder uit het grote aanbod van vandaag. Het voordeel is dat ik  niet zoveel auto’s mooi vind en dat ie een aanvulling moet zijn op mijn eigen tweedehands wagenpark. ( DAF 66, T2 VW bus 1979,  Alfa Romeo Spider 1990) En dat je er met zijn 4en, en een poedel achterin, in kunt zitten. Het werd een Mini Station. Mijn eerste auto was een Mini en ik heb ooit de achterkant van een Mini afgezaagd als commode voor mijn  dochter.

Enfin met een dikke, virtuele leaseportemonnee vertrok ik naar de dealer. De keuze had ik eigenlijk al gemaakt. De kleur wist ik ook al. Elke kleur was goed als het maar zwart was. Het ging nog slechts om de details. Wielen, en extra’s. Ik zette mijn Alfa Romeo Spider op de parkeerplek bij de dealer. De Spider is een mooi voorbeeld van een hele mooie, ECHTE auto. Verre van perfect maar echte liefde. Enfin. Als een klein jochie dat met zijn verjaardagsgeld de speelgoedwinkel binnen loopt, werd ik heel vriendelijk ontvangen. Om zo snel mogelijk weer naar buiten te lopen en in de Mini te stappen. Ik weet niet of je al eens in een nieuwe Mini hebt gezeten maar afgezien van dat ie er van buiten goed uit ziet, is ie ook van binnen geweldig. Heel knap hoe ze het oude gevoel in een nieuw jasje hebben gestoken.

Via een ‘kleine’ omweg kwam ik thuis aan. Wat een geweldige auto. Zelfs onze poedel was mijn brede grijns opgevallen. Ik zette de motor af en stapte uit waarop mijn vrouw vroeg ‘Wat is er? Waarom kijk je zo boos?’ Van een brede grijns naar een boze blik in 0,7 seconde. Watskeburt?

Om uit een auto te stappen moet je de deur openen, logisch, ook bij een Mini. Bij een Mini is dat een mooi chrome hendeltje……..van plastic. Van plastic.  30 jaar fan zijn werd in een keer de nek omgedraaid door een plastic hendeltje aan de binnenkant van de deur. Welke IDIOOT heeft bedacht dat juist dit van plastic moet zijn. Als je een classic opnieuw leven inblaast, moet je als ontwerper met je poten van drie dingen afblijven. Het handvat aan de buitenkant, de versnellingspook en HET HENDELTJE aan de binnenkant. Juist dat hendeltje maak je niet van plastic. Dat moet gewoon METAAL zijn. Of aluminium. Titanium desnoods. Maar in GODSNAAM geen plastic. Elke keer als ik uit de auto zou stappen, zou ik dat ding moeten vasthouden en heel voorzichtig moeten bewegen omdat ik bang zou zijn dat dat ding afbreekt. Elke keer. Elke keer. Ik was totaal afgeknapt, gebroken. Van HardCor Fan naar Ontroostbare Kleuter in 0,7 seconde. Voor de vorm hebben we nog een rondje met zijn allen gereden. Iedereen vond hem geweldig. Pucca de Poedel ook.  Ik heb hem heeeeeel snel weer terug gebracht. De verkoper dacht dat ik een grapje maakte toen ik de reden van mijn snoeiharde afwijzing vertelde.

En nu hoor ik je denken ‘Maar dat is dan toch juist goed? De Mini is niet perfect.’

Nee dat was ie juist wel. Perfect Plastic.

Sukkels.