Als je een jaar lang elke dag schrijven over een over 1 onderwerp niet goed en anders genoeg vindt, wat doe je dan? Ik heb er gisteren heel veel over nagedacht en kwam niet met een oplossing. Dat voelde zeer ongemakkelijk en frustrerend. Ik moest denken aan mijn opa die na het zien van het werk van Van Gogh gezegd schijnt te hebben dat ie er wel mee op kon houden. Zo goed zou hij nooit worden. Misschien dacht ik dat van de week ook. Na het zien van de documentaire van Banksy ‘Exit through the giftshop’ en een aantal filmpje van Louis C.K. dacht ik misschien onbewust ook ‘Zo goed word ik nooit, ik kan beter stoppen.’ Opgeven is geen optie. Maar hoe maak ik het beter en anders?
Hoe zou ik dat doen als ik aan het fietsen was? Ze zeggen wel eens dat het allemaal tussen je oren zit. Fietsers weten dat dat gedeeltelijk waar is. Je benen kunnen namelijk ook gewoon aardig pijn gaan doen. Je eerste reactie is dan ‘rustig aan’. Je hersenen signaleren de pijn en sturen een signaal ‘rustig aan’. Puur ter bescherming. Ik kwam er achter dat als dit signaal komt ik van alles ga doen om er maar een beetje om heen te draaien. Kijken hoe laat het is. Een beetje drinken. Rechtop zitten. Allemaal pijnafleidingmanoeuvres die in ieder geval tot twee dingen leiden:
– je gaat minder hard rijden
– de pijn blijft
Je bent nog verder van huis.
De oplossing is simpeler dan simpel. Ik ben er ook nog niet zo lang achter:
Gewoon NOG harder fietsen. Pijn had je toch al. Daar moet je gewoon doorheen trappen. De stoffen die dan vrij komen verdoven de benen en verkwikken de geest. Het geeft je vleugels.
Gisteravond dacht ik ‘Als ik deze theorie toepas op het schrijven van mijn blog is het simpel, ik sta gewoon nog een uur eerder op’. Dus de wekker ging vandaag om 5.00. In het begin stond de wekker elke dag om 6.00. Ook in het weekend. Toen heb ik mezelf wat ruimte gegeven in het weekend. Vergelijkbaar met de afleidingsmanoeuvre tijdens het fietsen. In het weekend was het het eerste wat ik deed. Schrijven. Ik twijfel of ik dat nu als nieuwe regel ga toepassen. 5.00 uur de wekker. Ook in het weekend. Bij twijfel doen, zeg ik zelf altijd. Dus hierbij.
Ik heb hiermee aan het knopje ‘Anders’ gedraaid. Maar wordt het daar ook ‘Beter’ van? Ik zou het niet weten. Ik ga het deze week proberen. Oh nee doen. Dankjewel Yoda.
Das vroeg pissen Cor. Wel de moeite van het doen waard…
Of ik nu om 5 uur of om 6 uur zwarte koffie inschenk, het blijft zwarte koffie. Pas als ik er een flinke scheut melk bij doe, wordt het koffie verkeerd……
Wat bedoel je precies? Ik begrijp je metafoor niet.
Hey Cor, mag ik je uitdagen…? Een week niet schrijven over het schrijven van een blog, een week lang het woord ‘blog’ in de ban…. durf je het aan? Ben benieuwd.
En? Tevreden?
Kabouters hebben het niet zo op metaforen Cor… Maar ik vind: niet verder van huis, juist dichterbij, als het goed is brengt de pijn je wat namelijk. Toch heel stiekem verloopt het fietsen soepeler daarna (al is het de ene keer pas na 80km en de andere keer al na 20 km :)) Pijn heb je nodig om juist weer verder te komen. En je mag ook even afstappen he om eens goed om je heen te kijken en te rekken en te strekken en een koekje te eten en te drinken, wie weet wat je plotseling ziet! Aan iets (te lang) vasthouden krijg je kramp van namelijk! 😉
Ook een uur vroeger slapen? Anders heeft het geen nut en roest je weg.
Miste het woord kabouter in deze blog.
Yoda 🙂