Het grote verschil tussen het ochtenschrift van Julia Cameron en dit blog zijn jullie. Toen ik een aantal jaren geleden The Artist way las met daarin de oefening ‘Het ochtendschrift’ ben ik de dag daarna begonnen. Elke ochtend was het eerste wat ik deed schrijven. Gewoon wat in me opkwam. Ik had er een speciaal boekje voor gekocht en elke ochtend schreef ik trouw mijn 2 paginaatjes. Daar was ik zo’n 10 minuten mee bezig. Ik las de ‘verhaaltjes’ nooit terug en liet ze aan niemand lezen. Als ik klaar was stak ik de fik in de pagina’s of als ik in een hotel zat verscheurde ik ze. Heerlijk. Ik vertelde dat een keer aan een vriend en die zei direct dat ik ze niet weg moest gooien. Bewaren…..voor later. Maar dat is nu juist NIET de bedoeling. Het is niet om te bewaren het is niet om nog een keer te lezen of te laten lezen. Het is om zonder oordeel je gedachten aan het papier toe te vertrouwen en deze gedachten vervolgens los te laten. Het Ochtendschrift heeft me het vertrouwen en de ervaring gegeven om nu al ruim 210 verhaaltjes in de ochtend te schrijven. Met een groot verschil en dat zijn jullie. Op het moment dat ik op publish druk, wordt dit verhaal automatisch op linkedin, facebook en twitter gepost. Mijn vaste abonnees ontvangen het in hun mail (hierin werken de links naar de video’s niet btw. Dat ligt niet aan aan je instellingen of zo. Voor het bekijken van de video’s in mijn post moet je gewoon naar het blog. Technisch dingetje.) En dat delen met velen vind ik soms best eng. Zeker als ik niet weet waarover ik moet schrijven. Dan word ik sochtend wakker zonder onderwerp. Dat onderwerp komt dan ook niet en dan zit er niet een Kabouter op mijn schouder die nerveus met zijn vingers zit te trommelen maar wel honderd. Ze heten Paul, Betty, Kim, Marcel, Wies, Eric, Dirk Johan, Tamara, Annette, Esther, Jacco, Ralph, Valerie, Gert Jan, Michel, Melissa, Sijn, Nikki, Gabrielle, Erik, Albert, Dimitri, Gonnie, Scato, Maarten, Bas, Frans, Elja, Anna-Maria, Frank, Cees, Brit, Folkert, Heleen, Jolanda, Toke, Jolien, Mark, Jeroen, Barbara, Walter, Maarten, Davey, Marco, Gijs, Bart, Noelle, Mandy, Joris, Vatan, Noah, Arie, Gerrit, Michelle, Patrick, Heleen, Franco, Sophia en Corzelf. Om er maar een paar te noemen.
Ik merk dat het steeds moeilijker wordt om daar niet aan te denken. Om niet te denken aan ‘Wat jullie er van vinden’. Dus dacht ik gaandeweg het schrijven, misschien moet ik jullie vragen wat jullie er van vinden. Van het volgende idee. Zoals jullie weten stop ik 26 januari 2014 met het schrijven op dit blog. Met het schrijven over Design Thinking. Dan heb ik 365 verhaaltjes geschreven. Na het schrijven van elk verhaaltje hang ik er een of meerdere categorien aan. Deze plaats ik in Creativiteit. Het idee is om van de 50 beste verhaaltjes uit de categorieen Empathie, Creativiteit en Prototyping een app te maken. Hoe werkt die app? De app gebruik je als verder wilt, vast zit, inspiratie nodig hebt in het Design Thinking proces. Om dat goed te kunnen doen moet je eerst weten waar je in het proces zit.
1. Heb je een goed idee waar je doelgroep behoefte aan heeft. Heb je een interessant inzicht gekoppeld aan een behoefte van je doelgroep? Zo niet kies dan uit een van de volgende 50 Empathie technieken.
2. Heb je een goede vraag geformuleerd maar heb je niet genoeg ideen? Kies dan uit een van de volgende 50 Creativitets technieken.
3. Heb je genoeg ideeen maar zitten ze in je hoofd en wil je er een prototype van maken? Deze 50 Prototype tips helpen je verder ‘To Make Stuff’
Elke techniek/oefening wordt ingeleid door een verhaaltje van het blog.
De app koop je in de App Store.
De vraag is: Wat is er NIET goed aan dit idee?
De 10 beste tips winnen de app. De anderen moeten wachten tot januari…..en betalen.
Hoeveel zou je eigenlijk mogen vragen voor zo’n app?
Zo weinig?
..aan ons vragen. Wij willen Cor’s idee en niet van niemand anders!
..aan ons vragen Wij willen Cor’s idee en van niemand anders!
Wat ik mis is het sociale…
Zou je aan de app een ‘creativiteit-share-iets’ kunnen plakken?
Bijvoorbeeld waar jij iets roept elke week en dat de app gebruikers een foto kunnen posten dat te maken heeft met dat idee/onderwerp.
Hierdoor meer een crea-sekte-gevoel en samen sterk.
intro van de app met goed filmpje zoals http://www.digitalbuzzblog.com/ok-go-presents-say-the-same-thing-app/
Even de rol van de duivel: ik vind vooral het app-idee zelf nog niet goed geprototyped. Doe je hier niet precies het tegenovergestelde van wat je zelf anderen aanraadt? Je geeft enkel een tekstuele beschrijving van de app, zelfs geen schets. Het gevolg is dat ik het lastig vindt om me er een voorstelling van te maken en mijn perspectief met je te delen :).
eh…vind natuurlijk.
Het is een app.. De hoeveelheid apps waar ik niks mee doe is veel te groot… En wanneer ik creativiteits technieken nodig heb, denk ik niet aan software. Dan pak ik een boek waar iets in staat, Die ligt bij mijn bureau. De waarde van iets tastbaars werkt werkt beter met het doel wat je voor ogen hebt.
Deze app of toolkit zou goed moeten zijn om design thinking uit te leggen aan een collega of vriend. Nu moet ik hopen dat ze er open voor staan en van goede huize komen. Is dat niet het geval wordt er snel verzucht dat dit weer zo een techniek is.
Maak de app of toolkit vooral geschikt om mensen de kracht van design thinking op een eenvoudige manier te laten ervaren. Bovendien is het dan ook geschikt als naslag werk voor ervaren gebruikers en heeft de app meer waarde.
Ohhhhh waar te beginnen waar te beginnen.
1. “delen met velen”. BRILJANT. Hop, domeinnaam vastleggen en GO.
2. De angst om te delen met velen. Ook briljant. Mooie titel voor een blogboek.
3. Jaaaaaa ik lees je ik lees je ik lees je. Soms duurt het even voor ik alles weer bijgelezen heb maar ik haal het altijd in. En Cor, ik vind alles leuk. Altijd. Als jij het schrijft, vind ik het leuk. Punt. Dus eh, alsjeblieft geen kabouter van mij maken. Die kabouterelja zit in je hoofd maar komt niet uit het mijne 😀 (ha!)
4. De app. Fijn, leuk en handig idee. Ik houd van content die gemaakt is om te inspireren. Vooral als het helpt om je doelgroep vast te stellen. Of betere dingen te doen voor je doelgroep. Klantgerichter te zijn.
Maar (nu komt de bekentenis van een homo digitalis) ik ben meer van de boeken. Zo’n hoeveelheid aan ideeën, die wil ik graag als boek. Daar word ik nou blij van. Dat ik het dan vast kan houden. Dat ik er mee en aan kan werken. In kan krabbelen. Het mee kan nemen in mijn tas. Papier. Maakt me gelukkig. Ik heb bijvoorbeeld Business Model You (en die andere, die eerste) en ik word zo blij als ik aan dat boek denk. Ook al heb ik het nog nooit helemaal doorgewerkt. Soms pak ik het en blader en denk: JA! DAT!
Weet je wel?
Maar goed, aan een boek verdien je even weinig als aan een app. En toch. Zoals je weet ken ik nog wel een uitgever waar je je idee aan zou kunnen pitchen. Mocht het toch een boek worden.