3 augustus sliep ik uit. Ik had de woensdag ervoor de Marmotte gefietst en de dag ervoor, de warmste dag van het jaar, in een keer terug gereden vanaf Alpe D’Huez. Met onze geweldige 20 jaar oude Volvo 850 waarvan de airco stuk was. In de file bij Antwerpen was het op een gegeven moment 46 graden. Het stuur gleed door mijn handen.
Voor wie de regels van dit schrijfexperiment nog niet kent: ik schrijf elke dag. Het is het eerste wat ik doe. Door de weeks probeer ik om 7.00 te posten en in het weekend dus wat later. Ik doe dit een jaar lang. 26 januari 2014 stop ik met het schrijven over Design Thinking. Ik heb nu 201 verhaaltjes geschreven die je overigens allemaal GRATIS kunt downloaden op mijn slideshare pagina.
Een van mijn trouwe lezers is Paul de Gier. Ik zat met Paul op het Atheneum. Tot de vijfde. Ik bleef zitten Paul ging door. Paul heeft het geschopt tot succesvol advocaat en ik zit hier nu te typen. Aangezien Paul vaak goede feedback geeft, leek me het een goed idee hem eens te laten gastbloggen. Dat deed Paul op 3 augustus, spontaan. Op Facebook toen ik uitsliep. Vandaag post ik hem op mijn blog. Dankjewel Paul. Ik draai me nog een keer om.
Waarom is er nog geen blog? Hoewel dat niet per se een van mijn levensdoelen is, of het komende half jaar misschien toch wel, word je toch wakker met Cor in je gedachten als je na ontwaken -natuurlijk- eerst je FB checkt om de blog te lezen.
En waar je normaal gesproken een nieuwe post aantreft, die je leest, waar je even over nadenkt (vooral waarom het DT is), kun je al snel tevreden onder douche, aan de koffie, kortom, dag beginnen.
MAAR NIET ALS DIE #%$£¥?# BLOG ER NIET IS COR!!!
Op die momenten, volgens mij 3 tot nu toe, zit je in mijn hoofd tot ik weet wat er aan de hand is. Als een soort kabouter die maar zeurt: er zal toch niets aan hand zijn…
En de andere volgers hebben dat ook heb ik gemerkt.
Ik schrijf het gewoon uit mijn systeem, waarom zou de blog er vandaag niet kunnen zijn:
Cor ziek, of gesmolten met dit weer
Wekker niet afgegaan
Geen wifi
Met z’n fiets in het ravijn
Teveel gezopen vannacht
Zit z’n volgers uit te lokken om te reageren (gelukt!)
Wat, wat, wat….?
Ik weet het niet. Afwachten maar of er wat komt.
Maar ik heb mij wel ingeleefd, in Cor. Redelijk onmogelijk dat dan wel. Al met al blijkt ook dat ik mooi mijn eerste blogpost heb geschreven. Categorie empathie Cor.
Graag gedaan. Slaap maar lekker een dagje uit.
Leuk!! Je mag vaker uitslapen Cor ;). Herkenbaar ook. Sinds chalet Beyond trouw begonnen met Het Ochtendschrift. En meteen daarna lees ik deze blog. Ik denk dus eigenlijk dat je helemaal niet kan stoppen Cor. Je gooit daarmee teveel routines in de war. Ipv een jaar-experiment een levenslang-experiment?
Leuk Petra!
Goed bezig met je ochtendschrift. Ik denk ook niet dat ik stop 🙂
Wel nieuw onderwerp.
Groet
cor
mis jullie 🙂
en de bergen