Ik drink geen bier. In mijn hele leven heb ik een keer een biertje op. Een Heineken. Onder hoge sociale druk. Nee eigenlijk omdat het de afspraak was. Ik was 16 of 17 en we speelden een spelletje aan het eind van een feestje. Alle drank die nog over was, was verzameld op tafel. Om de beurt moest je een dobbelsteen gooien. Als je 1 of 6 gooide, moest je een drankje achterover slaan. Nu dronk ik in die tijd nog helemaal niet. Goede vrienden wisten dat en hadden een fles (jawel fles) Chocomel in de koelkast staan waar ‘Cor’ op stond. Zoiets als de portemonnee van Samuel L. Jacskson uit Pulp Fiction waar BMF op stond: Bad Mother Fucker.
Enfin, ik was aan de beurt en gooide zes. Normaal ben je daar blij mee. Dit keer echter niet. Er was alleen nog maar bier. Heineken. Dat wel. Nu had ik nog nooit bier gedronken en nu ging ik er aan. 33 cl leken wel 33 liter. Wat is bier smerig. Ik heb toen plechtig beloofd NOOIT meer bier te drinken. Tot op de dag van vandaag heb ik nooit meer een biertje op. Ook geen halve. Zelfs geen slokje. Geen druppel. Dat wil overigens niet zeggen dat ik niet drink. In plaats van Chocomel hebben echte goede vrienden nu een fles Gin en een fles Tonic in huis waar mijn naam op staat.
Tijden veranderen.
Ik heb net een eiwit koolhydraten shake gemaakt. Een banaan, een schepje kwark, yoghurt, melk en een flinke schep eiwit. Whey Protein (Hard CORe Precision Engineered Series) staat er op de de ‘emmer’.
Tijden veranderen.
Want ook dat was vroeger anders. Ik wist niet eens dat deze voedingssupplementen bestonden. Mijn vaste ritueel voordat ik naar de sportschool ging, was gewoon 10 rauwe eieren in een glas in een keer achterover slaan. Maar niet voordat ik mijn eerste en enige CD opgezet had. Als je mensen vraagt naar wat hun eerste LP of CD is, krijg je vaak de meest prachtige verhalen. Mijn eerste CD was een soundtrack. Die van Rocky 4. Met 10 eieren in mijn systeem en ‘The Eye of the Tiger’ uit het sound systeem, drukte ik me eerst nog even 50 keer op voordat ik naar de sportschool rende. Ja rende. 4 keer per week hetzelfde ritueel.
Rocky was mijn held. En die muziek paste daar FAN TAS TISCH bij. Sylvester Stallone was in die tijd mijn grote voorbeeld en inspirator. Van jongs af aan hield ik zelfs een plakboek bij waarin ik alles verzamelde wat ik tegen kwam. Wist je dat Stallone het script schreef van Rocky. In 1976 werd Stallones script verfilmd en mocht hij de hoofdrol spelen. De film kreeg 10 Oscarnominaties, waaronder twee voor Stallone. De film zou er drie winnen, voor Beste Film, Beste Regie en Beste Montage.
Ik was hardCor fan van Sly en had nog net geen poster in mijn slaapkamer hangen. Daar kwam echter verandering toen ik op het station van Dordrecht de filmposter van First Blood zag hangen. Ik dacht twee dingen. Die film moet ik zien. Die filmposter moet ik hebben. Maar de poster zat achter slot en grendel. De staal en glas constructie goed bekijkend zag ik dat je met een dopsleutel de lijst open zou moeten kunnen krijgen. Thuis vertelde ik het aan mijn buurman Jack. Jack is trouwens degene waar ik ooit als lange, dunne puber in de garage, trekkend aan emmers met oud staal was begonnen met krachttraining. Ik weet nog nog goed dat ik aan hem vroeg of ik ooit zo gespierd als hij zou worden. Met behulp van die emmers staal en emmers eieren en het oog van de tijger zou dat wel goed komen……hoopte ik. Voor de filmposter gaf Jack me een zelfgemaakt gereedschap. ‘Denk dat dit wel werkt.’ Ik had alles wat wat ik nodig had om die filmposter van First Blood van het Station in Dordrecht te verplaatsen naar mijn Slaapkamer. De Tool en The Eye. Ik had alleen nog geen verhaal. Want er zijn altijd mensen op het station en als die vragen gingen stellen had ik een verhaal nodig. Ik bedacht een verhaal en ging met mijn opoe fiets naar het station. Hopende dat er niemand bij de poster zou staan of zitten. Helaas. Er zat een oudere dame die me vriendelijk groette. Los van The Tool en The Eye had ik ook een overall geleend van Jack en vertelde de mevrouw het volgende verhaal:
‘Goedemiddag mevrouw. Is er net iemand in zo’n overall geweest om deze poster te verwijderen?
‘Nee meneer. Ik heb niemand gezien.’ zei ze
‘Ok dankuwel. Dan neem ik hem mee. Want het is de verkeerde poster. Die mag pas volgende week hangen.’
Binnen 1 minuut had ik de op zwaarkarton geplakte filmposter van First Blood onder mijn arm en stiefelde ik in mijn overall en met John Rambo in horizontale positie het station uit. Ik pakte mijn opoe fiets en zette een sprint in waar Cadel Evans jaloers op zou zijn. Hard nodig want ik werd inmiddels achterna gezeten door twee spoorwegpolitie mannen. Waarvan de een hard riep:
‘Ik heb je kop herkend………..mannnnnnnneeeeeeeeetjeeeeeeeee’
Tja wie kent hem niet. Mijn held.
2 Responses to “the tool & the tiger”