shit tent

Gisteren nam mijn vriend Anton uit Kaapstad me mee naar Shimmy’s. Een bar/restaurant midden in de haven van Kaapstad. Een fantastische plek. En er vielen me drie dingen op.

1. Parkeren. Toen we aan kwamen rijden was er nog een plek voor de deur. Maar daar stond een oranje pionnetje. Ik denk dat het logo van onze auto een mannetje naar het pionnetje deed lopen zodat we voor de deur konden parkeren. Of waren het onze ongeschoren koppen. Of misschien een combinatie. Het resultaat was dat we voor deur konden parkeren en zo via de rode loper naar binnen konden wandelen.

Kijk. Dat is een entree. Ik voelde me net een filmster. Dat begrijp ik.

2. Toen ik Anton vroeg hoe hij deze tent kende, zei hij dat hij het van iemand had gehoord. Geen advertentie of commercial. Zo gaat dat. Hearsay. En nu nam Anton mij er naar toe. En als ik de volgende keer weer in Kaapstad ben neem ik er ook iemand mee naar toe. Zo van: dit moet je zien.

Deze begrijp ik ook. We omringen ons met merken. Deze merken kiezen we niet alleen vanwege hun functionaliteit. In dit geval ‘we moeten iets eten en drinken’. Maar ook omdat ze iets zeggen over de gebruiker.  ‘Zo. Hij weet de goeie plekken te vinden in Kaapstad.’

3. Shit tent. Uiteindelijk is ‘Shit tent’ toch wat me het meest bijgebleven is van Shimmy’s. Toen ik ging plassen en de deur opende belandde ik namelijk in een toilet met twee toiletpotten. Kijk, dat wij mannen  naast elkaar staan te plassen, heb ik geen enkel probleem mee. Ik durf zelfs een wind te laten in het urinoir. Ik ben er dan toch. Maar samen, naast elkaar een drol draaien daar ben ik nog niet aan toe.

Tja en deze begrijp ik dan niet. Echt niet. Waarom een toilet met twee potten.

Ik denk dat ik maar weer gauw een keer terug moet om het te vragen.

Wie gaat er mee?

Tags: cor noltee, design thinking